කිලෝමීටර් 48ක් දුරට මුහුද හරහා විහිදෙන, සමහර තැන්වල ඔබේ දණහිසටත් වඩා අඩුවෙන් ජල ගැඹුරක් තියෙන මේ ස්වභාවික ගල් පර පෙළ (ආදම්ගේ පාලම හෙවත් රාම සේතූව) ගැන කියවෙන කතානම් බොහෝමයි.
ඉතින්, මේ දෙරට යා කරන්න සොබාදහම විසින්ම “අඩක් හැදූ පාලමක්” තියෙනවා නම්, ඇයි අපි, මේ දියුණු තාක්ෂණ යුගයේදීත්, ඒ වැඩේ ඉවර කරලා නැත්තේ?
ඇයි අපි කොළඹ ඉඳන් යුරෝපය දක්වාම ගොඩබිමෙන් යන්න පුළුවන් සිහිනයක් අතහැරලා තියෙන්නේ?
මේ ප්‍රශ්නය පිටුපස තියෙන අරුම පුදුම කාරණා 3 දිගහැරලා බලමු!
පළමු බාධාව: දෙවියන්ගේ පාලම, මිනිස්සුන්ගේ ප්‍රශ්නය
රාම සේතූව කියන්නේ හුදු ගල් පර පෙළක් නෙවෙයි. ඒක අපේ ඉතිහාසය, ආගම සහ භූගෝල විද්‍යාව එකට බැඳුණු තැනක්.
අතීතයේදී, ඇවිදගෙන යන්න පුළුවන් වුණා!
මීට අවුරුදු දහස් ගණනකට කලින්, අයිස් යුගයේදී මුහුදු මට්ටම බහිනකොට මේ මුළු ප්‍රදේශයම විශාල ගොඩබිම් පාලමක් වෙලා තිබුණා.
ඊට පස්සේ මුහුදු මට්ටම ඉහළට ආවත්, 1480 දී ඇතිවූ දරුණු කුණාටුවක් දක්වාම, මේ පාලමේ කොටස් මුහුද මතුපිටින් තිබුණා!
පුරාණයේ සටහන: “මුහුද බොහොම නොගැඹුරුයි, සමහර වෙලාවට අපිට මෙතනින් ඇවිදගෙන යන්නත් පුළුවන්.”
මේ නිසා තමයි, ඉන්දියාවේ රාමායණයේ රාම කුමාරයාගේ පාලමේ කතාව වගේම, ආදම් මෙතනින් ගියා කියලා මුස්ලිම් බැතිමතුන් විශ්වාස කරන්නේ. ආගමික සහ සංස්කෘතික වශයෙන් මේ ස්ථානය අතිශයින්ම පූජනීයයි.
නැව්වල කඳුළු
මේ ස්වාභාවික පාලම නිසා පොඩි බෝට්ටුවලට වෙළෙඳාම් කරන්න පුළුවන් වුණාට, ලෝකයේ විශාල නැව්වලට මුළු ශ්‍රී ලංකාව වටේම විශාල දුරක් යාත්‍රා කරන්න සිද්ධ වුණා.
මේ මුදල් සහ කාලය ඉතිරි කරගන්නට තමයි බ්‍රිතාන්‍ය යුගයේ ඉඳන්ම ඇළ මාර්ගයක් හෝ පාලමක් ගැන කතා කරන්න ගත්තේ.
දෙවන බාධාව: බිලියන ගණන් වියදම සහ අඬන පරිසරය
21 වන සියවසේදී, මේ පාලම හදන අදහස ආයෙත් දේශපාලන පිටියට ආවා. ඒ වෙලාවේ යෝජනා වුණේ පාරක්, දුම්රිය මාර්ගයක්, උමං මාර්ගයක්, දත්ත කේබල් සහ ඉන්ධන නල පවා සහිත මෙගා ව්‍යාපෘතියක්!
වියදම? ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 5ක්!
ඉංජිනේරු අභියෝග: මුහුදට අභියෝග කිරීම
මේ ව්‍යාපෘතිය ලෝකයේම ඉංජිනේරුවරුන්ටත් අභියෝගයක්.
ගැඹුර අඩුයි, හැබැයි ප්‍රශ්න වැඩියි: වතුර නොගැඹුරු වුණාට, මෙතන තියෙන්නේ සීසමික් ක්‍රියාකාරකම් (භූ කම්පන), දැඩි සාගර ධාරා, සහ මාරුවෙන වැලි සහිත අතිශයින් සංකීර්ණ මුහුදු පත්ලක්.
පරිසරයේ විරෝධය: “අපි ඉන්නවා!”
මේ පාලම තැනීමට ඇති ලොකුම විරෝධය එන්නේ පුදුමාකාර තැනකින්: මුහුද ඇතුළෙන්!
මන්නාරම් බොක්ක (Gulf of Mannar) ලෝකයේම ඉහළම සමුද්‍ර ජෛව විවිධත්වයක් තියෙන තැනක්. කොරල් පර (Coral Reefs), කඩොලාන (Mangroves) සහ මුහුදු තණකොළ මෙහි ජීවය දෙන තවාන්. මේ සියල්ලම වෙරළ ඛාදනයට එරෙහිව ස්වභාවික ආරක්ෂක ලෙසත්, කාබන් අවශෝෂක ලෙසත් ක්‍රියා කරනවා.
2005 සේතුසමුද්‍රම් සිද්ධිය: ආදම්ගේ පාලම හරහා නැව් ඇළක් කැපීමට ගිය විට, පරිසර හානියත්, පූජනීයත්වයට හානි වීමත් නිසා දැඩි විරෝධයක් ආවා. අන්තිමට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට මැදිහත් වෙන්න සිද්ධ වුණා.
තුන්වන බාධාව: දේශපාලන බිය සහ අනන්‍යතාවයේ රැකවරණය
සියලුම ආර්ථික වාසි (ප්‍රවාහන වියදම් 50%කින් අඩු වීම, සංචාරක ව්‍යාපාරය දියුණු වීම) තිබුණත්, මේ පාලම ඉදි නොකිරීමට ප්‍රධානම හේතුව තියෙන්නේ දේශපාලන තීරණය පිටුපසයි.
“අපි සූදානම් නෑ!”
2015 දෙසැම්බරයේදී, එවකට ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රවාහන අමාත්‍යවරයා මේ යෝජනාව කෙළින්ම ප්‍රතික්ෂේප කළා. මේක හුදෙක් නිලධාරීවාදී ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් නෙවෙයි; එය ජාතියේ ගැඹුරු බියක් පිළිබිඹු කළා.
ජාතික අනන්‍යතාවයේ බිය: “පාලම හැදුවොත් ඉන්දියාවෙන් නීති විරෝධී සංක්‍රමණ වැඩි වෙයිද?”
ආර්ථික යැපීම: ඉන්දියාව වගේ යෝධ අසල්වැසියෙකුගේ ආර්ථිකය මත ශ්‍රී ලංකාව ඕනෑවට වඩා යැපෙන්න වෙයිද? “අපිට ස්වයං පාලනය නැති වෙයිද?” කියන බිය!
තීරණ ගැනීමේ සූදානම: “සිංගප්පූරුවයි, මැලේසියාවයි වගේ අපි තවම ආර්ථික හා දේශපාලන වශයෙන් එක සමාන තැනක නැහැ” කියන මතය ශ්‍රී ලංකා පාර්ශවයෙන් ප්‍රකාශ වුණා.
අසාර්ථක වූ යාත්‍රා සේවය
මේ අතරතුර, ඉන්දියාව සහ ශ්‍රී ලංකාව අතර නැවත ආරම්භ කළ සරල බෝට්ටු/යාත්‍රා සේවාවක් පවා ආර්ථික සහ ලොජිස්ටික් හේතු මත අසාර්ථක වුණා.
සරල ව්‍යාපෘතියක්වත් කරගන්න බැරි නම්, බිලියන ගණන් වටිනා පාලමක් හදන්නේ කොහොමද?
ඉතින්, අනාගතය කුමක්ද?
ඉන්දියාවට මේක චීන බලපෑම්වලට මුහුණ දීමේ උපායමාර්ගික යටිතල පහසුකමක්. ශ්‍රී ලංකාවට මේක ජාතියේ ස්වෛරීභාවයට එල්ල වන තර්ජනයක්.
මේ නිසා, පාලම ගැන සිහින තවමත් ඇත්තේ හැකියාව පිළිබඳ අධ්‍යයන වාර්තාවල (Feasibility Studies) පමණයි. දේශපාලන ගැටලු නිරාකරණය වන තුරු, වසර දහස් ගණනක් පැරණි රාම සේතූව පමණක් ඉන්දියාව සහ ශ්‍රී ලංකාව අතර ඇති එකම ‘පාලම’ ලෙස පවතිනු ඇත.
