මෑතකදී ‘වටවල තේ’ ආයතනය විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද වෙළඳ දැන්වීමක්, ළමා මානසිකත්වය සහ ලිංගිකත්වය පිළිබඳව සමාජ කතිකාවතක් ඇති කිරීමට සමත් විය. “නිදහසේ හැදෙන, නිදහසේ හිතන දරුවන්ට නිදහස දෙන්න” යන ප්‍රධාන තේමාව ඔස්සේ ඉදිරිපත් වූ මෙම දැන්වීම, දරුවන්ට ඔවුන්ගේ රුචි අරුචිකම් අනුව හැසිරීමට ඉඩ දිය යුතු බවට පණිවිඩයක් ලබා දුන්නේය. විශේෂයෙන්ම, “දරුවට දරුවට ඕනෙ විදිහට ඉන්න දෙන්න දෙමව්පියො අවසර දෙන්න ඕනෙ” යනුවෙන් එහි අවධාරණය විය.
මෙවැනි වෙළඳ දැන්වීමක් සඳහා වයස අවුරුදු 16ට අඩු ළමයෙකු යොදා ගැනීම නීතිමය හා සදාචාරාත්මක වශයෙන් ගැටලු සහගත විය හැකිද යන්න පිළිබඳව මුලින්ම අවධානය යොමු කළ යුතුය. දරුවන්ගේ අයිතිවාසිකම් සහ ඔවුන් මාධ්‍ය තුළ නිරූපණය වන ආකාරය පිළිබඳව වන මාර්ගෝපදේශ අනුව මෙවැනි සංකීර්ණ මාතෘකාවක් සඳහා දරුවෙකු යොදා ගැනීම ගැන පුළුල් සාකච්ඡාවක් අවශ්‍ය වේ.
දරුවන්ගේ ගවේෂණශීලී බව සහ ව්‍යාකූලත්වය
සාමාන්‍යයෙන්, දෙමව්පියන් යනු දරුවන්ට හොඳ-නරක කියා දෙන මූලික මඟපෙන්වන්නන්ය. මනුෂ්‍ය ජීවිතය යනු තමා කවුරුන්ද යන්න සහ ජීවිතයේ අරමුණ කුමක්ද යන්න පිළිබඳ අඛණ්ඩ ගවේෂණයකි. මෙම ගවේෂණයේ කොටසක් ලෙස කුඩා දරුවන් – විශේෂයෙන් අවුරුදු 5-6 වැනි වයස්වලදී – තමන්ගේ ලිංගභේදයට අදාළ නොවන ඇඳුම් ඇඳීම හෝ ක්‍රියාකාරකම්වල යෙදීම සාමාන්‍ය දෙයකි. නිදසුනක් ලෙස, පිරිමි ළමයෙකු ගැහැනු ළමයින් කරන දේවල් අනුකරණය කිරීම හෝ ඇඳුම් ඇඳීම සිදුවිය හැකිය. බොහෝ විට මෙය සරල කුතුහලය (Curiosity) මත පදනම් වූ ක්‍රියාවක් වන අතර, වයසින් වැඩෙත්ම මෙම නැඹුරුව ස්වභාවිකවම නැති වී යයි.
කෙසේවෙතත්, මෙම වයසේදී මෙවැනි අත්හදා බැලීම් කරන දරුවෙකුට වෙළඳ දැන්වීමක් හරහා “ඔබ වෙනස්” හෝ “ඔබ විශේෂයි” වැනි පණිවිඩයක් ලැබීම ඔවුන්ගේ සියුම් මනසට බලපෑම් කළ හැකිය. කුඩා දරුවන් සාමාන්‍යයෙන් තම සම වයසේ අය මෙවැනි දේ නොකරන බව දකින විට, මාධ්‍ය පණිවිඩය නිසා තමන් අන් අයගෙන් වෙනස් යැයි වැරදි අදහසක් ඔවුන් තුළ මුල්බැස ගත හැකිය. මෙමගින් අනවශ්‍ය මානසික ව්‍යාකූලත්වයක් හෝ “සමරිසි” යැයි සිතීමට පෙළඹවීමක් ඇති විය හැකි බවට විවේචන එල්ල වේ. මානසික දුර්වලතාවක් හෝ රෝගයක් සමාජය තුළ පැතිරෙන “Mass Hysteria” වැනි තත්වයකට ළමා මනස ගොදුරු විය හැකි අවදානමක් මෙහිදී පැන නගී. ළමා මනස මෙවැනි බාහිර බලපෑම් හමුවේ අවදානම් සහගත (Vulnerable) බැවින්, මේ පිළිබඳව දෙමව්පියන් දැඩිව අවධානය යොමු කළ යුතුය.
මානසික සෞඛ්‍ය සහ අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ සංසන්දනාත්මක විමසුමක්
වටවල ආයතනයේ තර්කය අනුව බලන කල, දරුවෙකුගේ අභ්‍යන්තර “උනන්දුවක්” හෝ “නැඹුරුවක්” තෘප්තිමත් කිරීමට ඉඩ දිය යුතුද යන ප්‍රශ්නය පැන නගී. නිදසුනක් ලෙස, “Hematomania” නමැති මානසික ආබාධයෙන් පෙළෙන, තමන්ගේම රුධිරය දැකීමට දරාගත නොහැකි ආශාවක් ඇති දරුවෙකුට, එය ඔහුගේ ‘අභ්‍යන්තර ආශාව’ ලෙස සලකා තුවාල කර ගැනීමට ඉඩ දිය යුතුද? දෙමව්පියන්ගේ වගකීම වන්නේ දරුවාගේ සෞඛ්‍ය සම්පන්න මානසික හා කායික වර්ධනයට මඟ පෙන්වීම මිස, සියලුම ආවේගයන්ට ඉඩ දීම නොවේ.
උපතින්ම සමරිසි වීම වරදක් නොවන අතර, ඔවුන් සාමාන්‍ය මිනිසුන් ලෙස ජීවත් වීමට අයිතියක් ඇත. ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම සමාජයේ වගකීමකි. කෙසේ වෙතත්, සාමාන්‍ය මිනිසුන් නම්, “අපි සාමාන්‍යයි” යනුවෙන් පුවරු උසුලාගෙන, විශේෂ අවධානයක් ඉල්ලා පෙළපාලි යාමේ අවශ්‍යතාවක් තිබේද යන්න විවාදාත්මකය. සාමාන්‍ය straight පුද්ගලයින් තමන්ගේ ලිංගිකත්වය ප්‍රදර්ශනය කරමින් එසේ නොකරති.
ගෝලීය ප්‍රතිචාර සහ ප්‍රවණතා
මෙවැනි න්‍යායපත්‍ර (Agenda) ප්‍රධාන මාධ්‍ය ධාරාව ඔස්සේ ප්‍රවර්ධනය වීම පිළිබඳව ගෝලීය වශයෙන් විරෝධතා මතු වී ඇත.
Elon Musk වැනි ප්‍රමුඛ පුද්ගලයින් පවා Netflix හි ඇතැම් වැඩසටහන් (උදා: Dead End Paranormal Park, CoComelon, The Baby-Sitters Club වැනි) දරුවන්ගේ මනස විකෘති කරන න්‍යායපත්‍රවලට යට වී ඇති බවට චෝදනා කරමින් දායකත්වයන් අවලංගු කරන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය. මෙහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස Netflix කොටස් පවා කඩා වැටුණු අවස්ථා වාර්තා විය.
2021 දී හංගේරියාව මෙවැනි අන්තර්ගතයන් රූපවාහිනියේ ප්‍රදර්ශනය කිරීම දරුවන්ගේ මානසික වර්ධනයට බාධාවක් බව පවසමින් නීතියෙන් තහනම් කළේය.
එංගලන්තයේ (2018 – 2023) මෙවැනි ප්‍රවණතාවලට එරෙහිව විරෝධතා සිය ගණනක් පැවතුණු අතර, ඇලබාමා නගරයේ ප්‍රාථමික පන්තිවල ළමුන්ට ලබා දුන් LGBT පොත් පවා උසාවි තහනම් කරන ලදී.
මෙම ගෝලීය උදාහරණ මගින් පැහැදිලි වන්නේ බටහිර රටවල පවා මෙම මාතෘකාව පිළිබඳව පුළුල් සමාජ විරෝධයක් සහ ගැටලුකාරී බවක් පවතින බවයි. ඇතැම් සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරීන් දවස පුරා තම ‘වෙනස්කම්’ සහ ‘පුද්ගලික තීරණ’ (ශල්‍යකර්ම හෝ වෙනස්කම්) ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රවර්ධනය කිරීමට දැඩි උත්සාහයක් දැරීම, ස්වභාවික නොවන අමුතු ප්‍රවණතාවක් ලෙස සැලකිය හැකිය.
නිගමනය: පෞද්ගලිකත්වය සහ සමාජ වගකීම
පුද්ගලයෙකුගේ ලිංගිකත්වය, ආදරය කරන පුද්ගලයා හෝ පෞද්ගලික රුචි අරුචිකම් යනු සම්පූර්ණයෙන්ම පෞද්ගලික කාරණයකි. මෙම පෞද්ගලික කරුණු වීදි පුරා පුවරු උසුලාගෙන, අමුතු ඇඳුම් ඇඳගෙන, අවධානය ඉල්ලා කෑගසමින් ප්‍රසිද්ධ කිරීමෙන් සමාජයට අමතර වටිනාකමක් එකතු වන්නේ නැත.
මෙම විරෝධය ඇත්තේ පුද්ගලයාගේ හැඟීම්වලට හෝ අයිතිවාසිකම්වලට නොවේ. එහෙත්, මෙම රැල්ල සමඟ “අස්වාභාවික” යැයි හැඟෙන කරුණු කුඩා දරුවන් යොදා ගනිමින් ප්‍රධාන ධාරාවට ගෙන ඒමට සහ ඔවුන් “නැඹුරු කර ගැනීමට” දරන උත්සාහයට එරෙහිවය. සමාජය තුළ දරුවන් මෙවැනි ආකාරයේ ‘ඇබ්බැහි කිරීම්’ හෝ ‘නැඹුරු කරවීම්’ වලට ලක්වීම වැළැක්වීම අත්‍යවශ්‍ය ය.
යම් පුද්ගලයෙකු තමා වෙනස් යැයි සිතා අනවශ්‍ය අවධානයක් නොගන්නේ නම්, සමාජය ඊට ධනාත්මකව ප්‍රතිචාර දක්වනු ඇත. ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට අන් අයට උදව් කරමින්, සමාජයට විහිළුවක් හෝ අනවශ්‍ය අවධානයක් බලාපොරොත්තු නොවී, පොළොවේ පය ගසා සාමාන්‍ය මනුෂ්‍යයෙකු ලෙස ජීවත් විය හැකි බව අවධාරණය කළ යුතුය.
